De progressieve punk- en rockformatie ‘Locate Your Lips’ werd begin jaren ’80 opgericht door de in klassieke jazzmuziek opgeleide drummer Kenny Baldwin. Hij bracht de progressieve rockmuziek spelende Andy Cavaluzzi bij de band als bassist en leadzanger en Jim Eannelli werd het derde lid als gitarist en backing vocalist.

Deze laatste werd omwille van zijn zwarte huidskleur in de vrij racistische stad Milwaukee in de Amerikaanse staat Wisconsin maar weinig kansen geboden om een leven als muzikant uit te bouwen. Hij was het nochtans die instond voor de rol van producer van het in 1984 in de ‘Trax 32 Studio Mequon’ opgenomen enige studioalbum van ‘Locate Your Lips’. Gelukkig maar werd er op 24 mei 1985 ook nog een opname gemaakt van een live-optreden van deze groep in het zeer alternatieve ’Café Voltaire’ in Milwaukee.

34 jaar later kwamen de originele opnamebanden pas terug boven water en besloot Jim Eannelli om zowel de studioplaat als de live-opname opnieuw uit te brengen als een vorm van eerbetoon aan de intussen in 2015 aan de gevolgen van kanker overleden bandleider Kenny Baldwin. De titel van het dubbelalbum is dan ook “For Kenny” en geeft een totaalbeeld van de muziek die deze groep in hun amper 8 maanden durend bestaan heeft weten te realizeren.

De studioplaat is een wat meer afgeborstelde versie van wat ‘Locate Your Lips’ later live op het podium bracht. De groep speelt zeer energieke, bijna agressief klinkende punkrock waarvan de intensiteit voor opzwepende optredens van de band zorgde. Toch werd er altijd bijzondere aandacht besteed aan de muzikaliteit van de songs en aan het vocale aspect van zang en backing of harmony vocals. Ook de natuurlijke chemie tussen de drie bandleden straalt af van het werk van deze vriendengroep op de twee cd’s.

Op haast onnavolgbare wijze brengt ‘Locate Your Lips” zweterige punkrock waar de dynamiek van afdruipt in nummers als “Stethoscope”, “Alive”, “Get Away”, “I Can’t Take Another Taste Of This” en “Dance Or Die”. Af en toe zijn er zelfs melodieuze rustpunten in de set ingebouwd waar dan weer de originaliteit van het songschrijverswerk uit blijkt, o.a. in “It Seems Like”, “No Refuge” en “Cosmopolite”. Dat het allemaal niet superperfect hoeft te klinken voor de drie bandleden blijkt uit het spontane, complexloze spelen op bas, drums en elektrische gitaar. Soms krijg je zelfs de indruk dat ze het opzettelijk rommelig en ongestructureerd willen houden om het punkniveau van hun werk in ere te houden.

Het studioalbum klinkt weliswaar wat meer verfijnd en fijn geslepen, hetgeen zorgt voor enkele vlotter in het gehoor liggende songs zoals “Got A Lot Of Time”, het catchy popdeuntje “De Lon Jon”, het melodieuze “Indecision”, het op de hitparades mikkende “Alive” en het op calypso-ritmes gebrachte “If You Could Have Anything”.

Wat we alleszins kunnen concluderen is dat je dezer dagen het soort muziek dat ‘Locate Your Lips’ op deze live- en studioplaat brengt niet meer zal horen op de hedendaagse radiostations. Misschien is het net daarom waardevol om via deze twee cd’s nog eens terug te blikken op de sound die de jaren ’80 heeft overheerst via punkbands als ‘The Clash’, ‘The Damned’, ‘The Stranglers’ en ‘The Sex Pistols’.

(valsam)